U schyłku.......u progu.......

                  Po  świątecznej  włóczędze  wróciłam  na  własne  śmieci.  Własna  Córeńka  odtransportowała  mnie  do  domu.  Mnie  odtransportowała,  została  ze  mną  na  noc,  a  na  dodatek  zażyczyła  sobie  śniadanie  do  łóżka.  I  kawkę  z  mleczkiem,  też  do  łóżeczka.   Życzenie  zostało  spełnione,  właściwie  taki  mały  kaprysik,  którego  sama  ją  nauczyłam.  Koło  południa  pojechała  do  własnej  córeczki,  która  nie  miała  ochoty  odwozić  babci  i  została  w  domu.  Ale  nie  o  tym  miało  być.
                 Mam  nieodpartą  ochotę  napisać,  że  u  schyłku  Starego  Roku  i  u  progu  Nowego  Roku,  jestem  szczęśliwa.  Muszę  o  tym  pisać,  muszę  o  tym  mówić,  żeby  broń  Boże  nie  zapomnieć.  Właściwie  to  bardzo  szczęśliwa,  do  września  byłam  tylko  szczęśliwa,  od  października  już  jestem    bardzo  szczęśliwa.  Może  i  też  niewiele  mi  potrzeba  żeby  być  szczęśliwą,  ale  to  wcale  nie  umniejsza  wielkości  mojego  szczęścia.  Tak  więc,  u  schyłku  i  u  progu,  mam  tylko  jedno  marzenie:  niech  nic  się  nie  zmienia,  a  jeżeli  już  musi  to  tylko  na  lepsze.
                 Tymczasem  muszę  się  jeszcze  zdrowotnie  ogarnąć  do  Sylwestra. Niestety  coś  jeszcze  we  mnie  siedzi  i  dokucza.  Gigla  mnie  w  nosie  i  muszę  kichać,  gigla  mnie  w  gardle  i  muszę  kaszleć.
                 Żeby  już  tak  absolutnie  wypełnić  i  dopełnić  treść  postu,  dodam  to  o  czym  mówi  większość,  to  był  dobry  rok.  To  był  bardzo  dobry  rok  osobiście,  prywatnie  i  rodzinnie  dla  mnie  autorki  tego  wpisu,  czyli  Alko.