Pies.

           Już  pewnie  nigdy   nie  odkryję  wszystkich   tajemnic  Kajtka.  Myślę,  że  przynajmniej  trzy,  jednak  mi  się  udało.
           Według  mnie  zdarzyło  się  w  jego  psim  życiu  coś  dramatycznego.  Bardzo  reaguje  na  dźwięk  karetki  pogotowia,  kiedy  byłam  z  nim   na  pierwszym  spacerze,  słysząc  jej  dźwięk - zawył.  Pomyślałam  sobie,  że  pewnie  ktoś  "nauczył  go  śpiewać"  przy  wysokich  tonach.  Tym  bardziej,  że  nasz  pierwszy  jamnik,  też  "śpiewał"  jak  Kasia  grała  na  pianinie.  Jednak  Kajtek  nadal   reaguje  na  karetkę,  chociaż  już  nie  wyje.  Poza  tym  musiał   być  mocno  karcony,  bo  jak  tylko  coś  wg  pieska,  "nie  tak",  to  kuli   się, wywala  na  grzbiet  i ...posikuje.  Najbardziej  szokujące  zachowanie,  pozostawiony  " sam  sobie " - siada  w  kącie  i .... masturbuje  się.  Nie  jest  to  zwyczajne,  psie  mycie  wentylka,  ale  no  właśnie...fizyczne  pocieszenie.  Robi  to  coraz  rzadziej,  na  szczęście.  Może  pomaga  mu  solidna  dawka  pieszczot,  jaką  otrzymuje  każdego  poranka  na  "dzień  dobry".  Takiego  psiego  zachowania,  jeszcze  nigdy  nie  widziałam,  a  od  prawie  40  lat  mam  psy.
         Bardzo  lubię  psy.  Kocham  psy,  pod  jednym  warunkiem,  że  jest  to  jamnik.  Naturalnie  krótkowłosy,  bo  przy  mojej  obsesji  ładu,  harmonii  i  porządku,  sterczącą  sierść  szorstkowłosego  układałabym  na  żel,  a  z  długowłosym  latałabym  do  fryzjera.  Kocham  jamniki  chyba  na  zasadzie  podobieństwa:  oboje  jesteśmy  niskopienni,  oboje  jesteśmy  uparci  ale  kompromisowi   i  oboje  mamy  niezależne  charaktery.
         Kajtek  już  na  dobre  zadomowił  się,  w  końcu  dzisiaj  mija  pół  roku  odkąd  mieszkamy  pod  jednym  dachem.  Największym  miernikiem  psiej  ufności  jest  jego  sen,  na  grzbiecie  z  odsłoniętym  brzuszkiem.  Kajtek  sypia  tak  codziennie.